In memoriam
Met duizend fijne zaden ving het te sneeuwen aan, de ongerepte paden ben ik alleen gegaan.
Roerloos ligt het volkomen herschapen land om mij, – die mij werd weggenomen nu is hij zóó nabij,
als nadert een ontmoeten in deze sneeuwen laan, – ik zie het spoor der voeten waar wij tezamen gaan.
Ida Gerhardt Het Veerhuis |